చీకటి

“రాత్రి దేశపు” చక్రవర్తిలా “నిశ్శబ్దపు ఆసనాన్ని” అలంకరించింది చీకటి
లోకమంతటికీ తన భటులను పంపి అనంత అశ్వమేధాలు చేసింది
అశ్వమేధ హోమంలో వెలికి వచ్చిన సూర్యచుక్కను చేత పట్టి
రాజ్యమంతా “చుక్కల పందిరులు” వేయించి చల్లని “చంద్ర”సుమాలనందించింది
ప్రతీ క్షణం రాజ్యమంతా “స్వప్న గీతాలు” ఆలాపన చేయించింది

ఒకనాడు చుక్కలపందిరికి చిల్లులు పడ్డాయి
అవి కాంతిరేఖల పదునైన బాణాలు చేసిన గాయాలు
యజ్నాశ్వానికీ తగిలిందొక బాణం, గాయపడినా భారంగా సాగింది
ఎర్రబడింది చీకటి, ఉలిక్కిపడింది “రాత్రి దేశం”
ఊగిసలాడింది నిశ్శబ్దం , ఏమైంది సార్వభౌమం?
ఎందుకీ ధిక్కారం?

“రాత్రి” కోనల్లో దాగిన “శాంతి వజ్రాల” కోసమా ?
“నిశ్శబ్దపు ఆసనంలో” దాగిన “ప్రణయపు ముత్యాల” కోసమా ?
పందిరికింద రాలిన “చుక్కల” కోసమా ?