విరహము కరగదా... ప్రణయపు నదిగా ఉప్పొంగదా

అక్షోర్ణవ హిమబిందువై మొదలై
అక్షాంశమువోలె మిథ్యారేఖయై
అక్షౌహిణీ సమూహమై ఘనీభవించి
అక్షయమై హిమశిఖరమై ధృఢకుడ్యమాయె

ద్రవించదు ఈ హిమశిఖరము,
కవ్వించి కదలదు ఆ కుడ్యము
కవినై మేఘసందేశమంపినా
ఆ విధి చూపుకు దారితప్పె మేఘములు, నా సందేశములు

కనుల ముందున్న శిఖరాధిరోహణే శరణ్యము,
అనన్యము ఆ అధిరోహణ, శిఖరము కోరె శరణ్యము
ఆనందము అర్ణవమై వెలికి వచ్చె, హిమముతో జతకట్టె
తునకగా మొదలై తునాతునకలు చేయు మంచుగడ్డయై దుమికె

ఆరంభమాయె ఆనందార్ణవ ప్రవాహము
వర్త్మము వెతుకు అవరోహణకు తానే చూపె బాట
పర్వత పాదమునున్న నీ అశ్రువుల తుడిచి,
పరవశమొంది దూకితిమి జతయై ప్రణయపు నదియై

విరహము హిమశిఖరమువోలె భయభ్రాంతిన ముంచవచ్చు
కరుణ లేదని విధిని నిందించవచ్చు, శిఖరాధిరోహణతో
విరహము పరాజిత కాదు, అధిరోహణకు తోడుండి,
అవరోహణమును దీవించి ప్రణయముగా జీవనదిగా చేయదా

విరహము కరగదా... ప్రణయపు నదిగా ఉప్పొంగదా.. ప్రేమికుల దీవించదా

నిర్వేదము

బాధా రాహిత్యపు బంధమై
ఆనంద రాహిత్యపు అంచులలో
నా మది పాడిందొక వేదం
ఆ వేదానికి నిర్వేదమని పేరు

నిర్వేదపు గీతానికి నిరాశ నెచ్చెలి అట
ఆశ శత్రువట,

ఇదేమి, నేను నిర్వేదానికి శత్రువుని కదా
అజాతశత్రువు ఆశ నా సేనాధిపతి
అయిననూ నిర్వేదపు గీతానికి తైతక్కలేల

అంతలో నవ్వెను నా చెలి “ ఏకాగ్రచిత్తము “
అంత కనిపించె సత్యము
నే పాడుతున్నది నిర్వేదపు గీతము కాదు
అది ఆశయ గీతమే, ఆ గీతమున తగ్గినది నా చెలి గొంతే

నేనున్నది బాధ చేరని, ఆనందము కదిలించలేని ఆశయ సాధనలో
నా చెలి చెంతనుండ పొందలేనిదేమి