శృంగార దేవత

చుట్టూ చీకటి ముసుగు కప్పుకుని రాత్రి వచ్చింది
నాపై మోజు పడ్డ ఆకాశంలో తారలన్నీ కలిసి నా వైపే కైపుగా చూస్తున్నాయి ప్రపంచం మొత్తం అసూయ పడేలా
చుక్కలను కలిపే ముగ్గులా తారల మధ్యన తెల్ల మబ్బులు
ఆ తారలన్నీ మబ్బులతో కలిపి బాణంగా చేసి నావైపు వదిలాడు మన్మధుడు
గాలిలో తేలుతున్న దూదిపింజలా మబ్బుల బాణం నావైపు దూసుకు వచ్చింది
మబ్బుల్లో దాగిన మత్తుమందు నా మీద జల్లి,
తారలన్నీ ఒంటినిండా పరుచుకుని నన్ను కౌగలించింది చల్ల గాలి
సుకుమారమైన ఆమె స్పర్శకు ఒళ్ళంతా ఒక్కసారిగా వెచ్చబడింది
చలిలో దాగిన వేడి నా ఒంటరితనాన్ని బూడిద చేసింది
ఆ గాలిలో దాగిన శృంగార దేవత, నా శరీరాన్ని నిలువెల్లా ఆక్రమించింది
కాలితో పెనవేసుకుని, ఛాతిపై పరుండి, భుజంపై తలవాల్చి
తనతో తెచ్చిన హిమాన్ని పన్నీరులా నాపై చిలకరించింది
ఏమీ మధ్యన రాలేనంతగా నేనూ గాలి పెనవేసుకున్నాం
ఉత్తరం నుంచి దక్షిణం వరకు తానే నాతో
తూర్పూ పడమరల మధ్యలో మేము
(బాల్కనీలో ఒక రాత్రి ఒంటరిగా నుంచున్నప్పుడు వచ్చిన తుంటరి ఆలోచన)

దృశ్యంలో అదృశ్యం

కనుల ముందున్న దృశ్యంలో అదృశ్యంగా నీ రూపు
హిమంలా ఘనీభవించిన దృశ్యం
హవనమంటి నీ రూపం
హిమంలో హవనం వెతికే ప్రయాస
నీవున్న దృశ్యంలో తక్కినదంతా అదృశ్యం, అదేనేమో ఆ అన్వేషణ

జీవనవాహినిలో అంతర్వాహినిగా నీవు
ఉప్పెనలా ఎగసిపడే వాహిని
ఉప్పెనలన్నీ గుపిట మూసిన అంతర్వాహిని
ఉప్పెనలో ప్రశాంతతను వెతికే శోధన

అనంత సంగీతంలో నిశ్శబ్దంగా నీ రాగం
శిలనైనా కరిగించే సామవేద సంగీతం
శిలలా మదిలో నిలిచిన నీ నిశ్శబ్దం

నిశీధిలో ఉదయించే వేకువ నీవు
వేకువతో జత కట్టే నా లోకం నీవు

(ఎవరి గురించో, దేని గురించో తెలియదు ఈ భావం. కలలో అలలా నా మదిని తాకిన మొదటి వాక్యం "కనుల ముందున్న దృశ్యంలో అదృశ్యంగా నీ రూపు".. దాని కొనసాగింపే ఈ కవిత)

నదీ హృదయ పయనం

నా హృదయం నది, దాని గమనం నా జీవనం
సాగరమేదని వెతుకుతూ సాగే గమనం
సాగరాన అంతర్వాహినిగానైనా మసలాలనే కోరిక దానిది

కాలం సారధ్యంలో ముందుకే గమనం
నచ్చిన తీరాన నాట్యమాడనివ్వదు, నిమిషమైనా సేద లేదు
ముద్దాడిన ప్రతి తీరంలో మరపు రాని జాడలు
ఆ జాడలు మరో తీరంలో కనిపిస్తే,
తనను పిలుస్తున్న తీరానికి పయనమవ్వనివ్వని విధిసారధ్యం

ఆ మరపురాని జాడల కోసం కాలభానుడి హవనకిరణానికి సమిధయై
గగనానికేగి,పవనం తోడుతో తనను పిలిచే తీరానికేగి
జలమై భువనానికేగి నదిలో కలిసి అనంతమయ్యే ఆరాటం

అద్దం నవ్వింది

కళ్ళు వర్షం కోసం ఎదురుచూస్తున్నాయి
ఆకసపు వర్షం కాదు, మానస వీణ కురిపించే వాన
ఆనందంగా దు:ఖాన్ని ఆస్వాదించే కోరిక
కలకలపరిస్తూ నవ్వు వినిపించింది,
వెనుదిరిగి చూస్తే శూన్యం... కళ్ళ వెనక బాధ కూడా శూన్యమయ్యింది

ఒడలు పవనం కోసం ఎదురు చూస్తోంది
మారుతంతో వచ్చే పవనం కాదు, మానస వృక్షం వీచే పవనం
నిస్వార్ధంగా విజయాన్ని ఆస్వాదించే కాంక్ష
గలగలా నవ్వు తెరతెరలుగా వచ్చింది,
ఎవరో తెలియదు మరి....పులకరిస్తున్న ఒడలు వాస్తవాన్ని గుర్తించింది

చేతులు అగ్నిని బంధించి ముందుకు దూకాలని ఎదురుచూస్తున్నాయి
హవనుడి అగ్ని కాదు, మానసమే హవిస్సుగా ఎగిసిన జ్వాల
క్రోధంతో పర్వతాన్నైనా డీ కొట్టే అంధత్వం
హెచ్చరికగా నవ్వు వినిపించింది
ఎవరిదా హెచ్చరిక....ఆవేశం ధైర్యంగా మారి కర్తవ్యాన్ని గుర్తించింది

కాళ్ళు ఆకసంలో విహరించాలని ఎదురుచూస్తున్నాయి
తలపైని ఆకసం కాదు, హృదయాకాసం
కోరికల గుర్రాల సవారీని ఆకాశమార్గానికి తీసుకెళ్ళే దురాశ
వెక్కిరిస్తూ నవ్వు వినిపించింది
ఏమా వెక్కిరింత, కోరికల గుర్రాలను భూమిపైనే ఆపమనేగా

శరీరం భూమిని ముద్దాడాలని చూస్తోంది
ఇది నిజమైన భూమే,
మరణంతో మానసానికి విముక్తినివ్వాలి
ఏ నవ్వూ వినిపించలేదు

ఆ నవ్వు వెతుకుతూ సాగాను, మరణాన్ని జయించా (?)
అడ్డంకులు వెతుకుతూ సాగితే ఒక అద్దం కనిపించింది
నవ్వుతున్నది మరెవరో కాదు, నా ప్రతిబింబమే... నా అంతరాత్మే

చీకటి - 2

నిశ్శబ్దపు నీడలో నిదురపోయే ఆకుపై,
కనిపించని రేయిలో విహరించే గబ్బిలం రెక్కపై,
కనురెప్ప పానుపుపై స్వప్నంలో విహరించే కంటిపై,
మబ్బుల దుప్పటిపై చుక్కల అలంకారంపై
భువి నుంచి దివి వరకు, సంధ్య నుంచి సంధ్య వరకు
ఆనందంగా విహరిస్తోంది చీకటి

నిశ్శబ్దపు నీడను చీలుస్తూ, నిదురించే ఆకుపై మంచు జల్లుతూ
కనిపించే ఉదయాన్ని లాక్కొస్తూ, నిశాచార విహారానికి విశ్రాంతి చెపుతూ
కనురెప్పను కదిలిస్తూ, స్వప్నాన్ని కంటి వెనుక బందీ చేస్తూ
మబ్బుల దుప్పటిని కదిలిస్తూ, చుక్కలను దాచేస్తూ
భువిని దివి నుంచి వేరు చేస్తూ, మరో సంధ్యను తీసుకొస్తూ
దూసుకువచ్చింది కాంతి…

కాదు కాదు చీకటిపై దాడి చేసింది హఠాత్తుగా
కాంతిరేఖల పంటిగాట్లతో ఎర్రబడి మాయమయ్యింది చీకటి

ఏడ దాగిందో వెతికి చెప్పండి ఆ సుందర నిశీధి

బహుశా సుందరాంగుల కేశాలలోనో
లేక కనురెప్పల కదలికలలోనో
లేక కాంతి చిందించే నీడలోనో
దాగిందేమో!

మళ్ళీ వస్తుందిగా సంధ్య ముగియగానే కనుక్కుని చెప్తా

చీకటి

“రాత్రి దేశపు” చక్రవర్తిలా “నిశ్శబ్దపు ఆసనాన్ని” అలంకరించింది చీకటి
లోకమంతటికీ తన భటులను పంపి అనంత అశ్వమేధాలు చేసింది
అశ్వమేధ హోమంలో వెలికి వచ్చిన సూర్యచుక్కను చేత పట్టి
రాజ్యమంతా “చుక్కల పందిరులు” వేయించి చల్లని “చంద్ర”సుమాలనందించింది
ప్రతీ క్షణం రాజ్యమంతా “స్వప్న గీతాలు” ఆలాపన చేయించింది

ఒకనాడు చుక్కలపందిరికి చిల్లులు పడ్డాయి
అవి కాంతిరేఖల పదునైన బాణాలు చేసిన గాయాలు
యజ్నాశ్వానికీ తగిలిందొక బాణం, గాయపడినా భారంగా సాగింది
ఎర్రబడింది చీకటి, ఉలిక్కిపడింది “రాత్రి దేశం”
ఊగిసలాడింది నిశ్శబ్దం , ఏమైంది సార్వభౌమం?
ఎందుకీ ధిక్కారం?

“రాత్రి” కోనల్లో దాగిన “శాంతి వజ్రాల” కోసమా ?
“నిశ్శబ్దపు ఆసనంలో” దాగిన “ప్రణయపు ముత్యాల” కోసమా ?
పందిరికింద రాలిన “చుక్కల” కోసమా ?

వర్షం పిలుస్తోంది

వర్షం పిలుస్తోంది

పెంకుటింటి కప్పు నుంచి ధారగా జారుతూ,
కప్పు కింద దాక్కున్న ముత్యాలంటి పిల్లలని రమ్మని పిలుస్తోంది
కాగితపు పడవలను తీసుకెళ్తూ, మరో పడవ పంపమని కవ్విస్తోంది
పిల్లలు నవ్వితే మురిసిపోయి మెరుపులతో సమాధానమిస్తూ
అంతలోనే పెద్దరికపు హోదాలో ఉరుముతూ
ఆశగా పిలుస్తోంది, స్వేచ్ఛగా తనతో కలిసి ఆడమని
మనసులో నిద్ర లేస్తున్న పసితనాన్ని
ఎవరూ చూడకుండా పెద్దరికపు హోదాలో నిద్ర పుచ్చుతూ పెద్దలు మనసులోనే స్పందిస్తున్నారు
వర్షంలోకి పిల్లల్ని వెళ్లమని నిద్ర నటిస్తున్నారు,
అంతలోనే నిద్ర లేచి చిరుకోపం ప్రదర్శిస్తున్నారు

వర్షం పిలుస్తోంది

కాదు కాదు, వర్షం ముద్దులు కురిపిస్తోంది
నా తల నుంచి పాదం వరకు వదలకుండా ముద్దిడుతోంది
అణువణువనూ తడుముతూ, క్షణానికో విధంగా కౌగలిస్తూ
కౌగిలింతల చినుకుల దుప్పటిలో నన్ను ముంచెత్తెతూ
ఏనాడూ పొందని అనుభూతిని అందిస్తూ
మెరుపులతో కన్ను గీటుతూ, ఉరుములతో నిట్టూరిస్తూ
రేగిన మట్టి వాసనలో ఒక మత్తును జల్లుతూ
శృంగార దేవతలా ముద్దులెన్నో కురిపిస్తోంది

వర్షం పిలుస్తోంది

నిద్రపోతున్న వాగులని, ఎండిపోతున్న చెరువులనీ
తనతో పరిగెత్తమని పిలుస్తోంది
రైతుకి మట్టి సువాసన అందించి చిందులేయిస్తోంది
తను కూడా రైతుతో కలిసి నవ్వుతోంది
ఆ నవ్వులు మెరుపులయ్యాయి,
మేఘ ఘర్జనలు ఉరుములయ్యాయి
పిడుగుల బాణాసంచా కాల్చి
కొత్త పంట వేయమని, ఏరువాక సాగమని
భూమికి పచ్చ కోక తొడగమని పిలుస్తోంది

వర్షం పిలుస్తోంది

సప్తస్వరాలతో శ్వాసించే వాగేయకారుడిని
తన లాంటి గీతాన్నాలాపించమని,
అక్షరాల వెంట పరిగెత్తే కవిని
తనను బంధించే కవిత్వాన్ని వదలమని,
పాదాలతో అధ్భుతాన్ని సృష్టించే నాట్యకారుడిని
తనతో కలిసి భువన వేదికపై ఆడమని
ఇంకా ఏమేమో చెప్తోంది, ఒక్కో చినుకులో ఒక్కో కధ

వర్షం పిలుస్తోంది

ఒక్కో మేఘం ఘీంకరిస్తూ
ఉరుముల నాదాలాపన చేస్తూ, మెరుపుల నాట్యం చేస్తూ
పిడుగుల తాండవం చేస్తూ
ప్రకృతితో మాట్లాడుతూ

వర్షం పిలుస్తోంది, పదండి వెళ్దాం

తెల్ల కాగితంపై నల్ల చుక్కలా లేక నల్ల కాగితంపై తెల్ల రంగు జాడలా ?

ఓంకారం‌ దిద్దే వేసాను తొలి అడుగు
తెలియలేదు క్షరక్షణ భుంగుర జీవితం‌ గమనమని
తెలియనేలేదు చిత్రంగా తెల్లకాగితంపై గుప్తంగా "ఓనమ:" అంటూ లెక్కలు మొదలయ్యాయని
వచ్చి పడ్డాను నాకు తెలియకుండానే జీవితబడిలోకి, బెత్తంతో‌ నుంచుని చూస్తున్నాడా సమవర్తి

రోజుకో కధ చెప్పి , క్షణానికో‌ లెక్క ఇచ్చి
తప్పు చెయ్యనిచ్చి, వెంటనే‌ గిల్లి తొడపాశం పెట్టి లాక్కుపోతున్నాడు

ఆ బడిలో నా గాధలో‌ రాసే ప్రతీ అక్షరమూ ,
క్షరమని శాసించే విధిని వెక్కిరిస్తూ ముందుకు శరమై ముందుకు సాగింది
ఆ గాధలో, అగాధాల లోతులు చూపి, అనంతపు ఎత్తులు చూపి
కొన్ని క్షణాలు అనంతానుభూతులు నవరసాలలోనూ చూపుతూ
కదలనంటూ మొరాయించాయి
బెత్తం‌ విదిలించాడు, క్షణాలలో‌ కదలిక వచ్చింది వరదకు తెరిపిచ్చినట్టు
కానీ జ్ఞాపకాలు అనంతంలా వెంటాడతామంటూ బెత్తంపై కూర్చుని వచ్చాయి

అసలీ బడిలోకి ఎలా వచ్చానో, గంటే లేని బడి ఇది
ఉన్నా తెలిసేనా ఈ దేహాత్మకు

రోజూ ఉదయాన్నే‌గతం నీడలు నిండిన ఆ బెత్తం‌నిద్రలేపితే
భయంగోడల మాటున దాగిన భవిత కవ్విస్తుంది
ఆ గోడలవైపు అడుగేస్తే కూలిపోతాయి, ఆగితే‌ మాత్రం‌ పాషాణాలై గోచరిస్తాయి

ఆ నీడలూ, కవ్వింపులూ, ఈ రాతలూ, కూసే‌ కూతలూ అన్నీ
ఏనాడో‌‌ తీసిన ఆ తెల్లకాగితంపై నాతో‌ రాయిస్తూనే ఉంటాడు

ఒకనాడు బడి ముగిసినట్టుంది, సమవర్తి చేతిలోని బెత్తం‌‌ మెత్తబడింది
పాశమై ముందుకు వచ్చింది
ఇక కవ్వించే‌ భవితా లేదు, వెంటాడే‌ గతమూ లేదు

తెల్లకాగితం‌‌ నల్లగా మారిపోయింది, దానిపై నా ప్రతిబింబం‌‌ అగుపిస్తోంది
తెల్ల గోడపై నల్ల చుక్కలా‌? లేక నల్లగోడపై తెల్లని సున్నమో?

ఇంతలో‌ ఆ పాశం మళ్ళీ గట్టిబడింది, బడి మళ్ళీ పిలుస్తోందేమో?
నా ప్రతిబింబపు కాగితాన్ని చెరిపి తెల్లకాగితాన్ని ఇచ్చాడు
ఈ తెల్లకాగితంపై ఏమి రాస్తానో,
ఓంకారం‌ దిద్దుతున్నదెక్కడో‌?

హృదయగాధలు

నదికెన్ని పాయలో‌
హృదయానికెన్ని గాధలో‌
ప్రతి వేణి గమ్యమూ ఒకటే‌, ప్రతి గాధకూ ముగింపొకటేనా?

నది చేరని తీరం
మదిలో‌ తీరని కాంక్ష
ఆ తీరానికి నదిని తరిమేది ప్రళయం, మరి ఈ కాంక్షను తీర్చేదేది ?

ప్రతీ మలుపులో‌ దాగిందో‌ సుడి
ప్రతీ అడుగులో‌ దాగిందో‌ మలుపు
తీరానికి కానరాని అంత్:మధనాలు, హృదయాంతరమున దాగినదేమిటో‌

ఏనాటి ఆనందభాష్పాలు,
ఎచ్చటి వేదనరోదనభాష్పాలు
నది నిండా నీరే‌, ఆనందం దాగిందో వేదన నిండిందో‌ హృదయములో‌, ఎవ్వరు చెప్పగలరు

ఉప్పెనలెన్నైనా మారని సంద్రం‌
కాలగమనమేదైనా చలించని విధి
నది గమ్యం‌ దొరికింది, మరి హృదయ గాధల ముగింపు?

ఏమి భావమో ఇది

ఆనందభాష్పాలు కావు
వేదనరోదనలా !కాదు
ఆనందానికి వేదనకూ నడుమ ఏమిటిది? శూన్యమా??‌

ఎగిసే అల కాదు
కరిగే కల కాదు
అలా ఎగిసి అంతలోనే కరిగి , తెలియని భావమిది!

ప్రపంచపు ఉనికి తెలియలేదు
వేసే అడుగు తడబడలేదు
ఆకసంలో‌ తేలుతూ నేలపై నడుస్తూ , ఏమి స్థితి ఇది?

విజయము కాదు
అపజయమూ కాదు
గెలుపుకూ ఓటమికీ నడుమ, కోరికలేని క్షణమా ఇది

అనిర్వచనీయమీ అనుభూతి
క్షణకాలమైనా అనంతంలా నిలిచే ఆకృతి ఇది
శూన్యంలా గోచరిస్తూ అనంతంలా హృదయంలో నిలిచిన భావమిది

వీరుడెవ్వడు మరుభూమిలో‌. ధీరుడెవ్వడు అమ్మఒడిలో‌

వీరుడెవ్వడు మరుభూమిలో‌. ధీరుడెవ్వడు అమ్మఒడిలో‌

రక్తాక్షర కవితలా వీరత్వ గాధలు
మృత్యు గాన హేలా ధీరత్వ విజయగీతికలు
రక్తం చిందని వీరత్వం , ప్రశ్నార్ధకమన్నది నేనెరిగిన చరిత్ర
మృత్యువుతో‌ ముద్దులాడని ధీరత్వపు ధ్యేయమేమని ప్రశ్నించింది చరిత

గర్వము కానరాని ఆత్మదర్శనము, అహం‌ ఎరుగని కుతూహలపు చూపు
తామస బంధనమే గదా దాగిన గర్వం‌
అహం బ్రహ్మస్మి , అన్యం‌ శూన్యోస్మి!
గర్వమెరుగని మనసు, కధాబంధనమన్నది నేటి చరిత
అహం‌ బ్రహ్మస్మి , " అన్యం‌ పరబ్రహ్మోస్మి ", మరో‌ కధలో‌ పాత్రేనా ఇది

చిత్తమునెరుగునా చివరి కౌగిలింత, చిత్తము తెలుయునా తొలి కేరింత
చిత్తబంధన జీవితం‌ ,
చిత్తశోధనం‌ ఈ పయనం‌
చిత్తమే‌ బందీయా, ఎవరా కావ్యపురుషుడు
చిత్తము శూన్యమా, ఎచట ఆ యోగీశ్వరుడు

తొలి అడుగు వేసిన క్షణమే మొదలు ఆ చివరి మజిలీకి పయనం‌
నడుమ చేసే మజిలీల లెక్కలెన్నైనా లెక్క లేదు ఆ చివరి స్నేహానికి
ఆత్మ మజిలీలెన్నైతేనేమి,ఈ తొలి అడుగులో‌ పసితనపు ఛాయలే కదా

తారాజువ్వ - తోకచుక్క

కోటి ఆశలు నిప్పురవ్వలై,
ఆశయసాధన ఇంధనమై పైకెగిరింది తారాజువ్వ
ఒక్కో‌ఆశను తీరుస్తూ,
ఒక్కో‌అడ్దంకిని అధిగమిస్తూ పైపైకి ఎగిసింది
కనుచూపుకు అందని ఎత్తులకు ఎగురుతూ,
కనిపించని లోకానికి పయనమయ్యింది

ఎక్కడెక్కడా అని వెతికిన కళ్ళు అలసిపోయాయి

ఆశలు కోర్కెలయ్యాయి,
ఆ కోర్కెలు రెక్కలు తెచ్చుకుని
తారను వెతకగాఎగిరాయి నలుదిక్కులా
ఆకసంలో‌ ఉల్కలుగా మిగిలాయి

లక్ష్యసాధన తారను చేరిందేమో‌,
చిన్ని జువ్వ, ఆ చుక్కకు తోకయ్యింది నేడు
తీరని కోర్కెలు తీర్చగ పయనం‌ సాగించింది
ఒక్కో‌ఉల్కను ముద్ద్దాడుతూ, దాగిన కోర్కెను తీరుస్తూ
దూసుకువచ్చింది ఆ తోకచుక్క
===
ఎన్ని తారాజువ్వలు ఎగిసాయో‌ ఈ రాత్రి
ఎన్ని తోకచుక్కలు కోర్కెలు తీరుస్తూ వస్తాయో‌ రేపటి రాత్రిన

విహంగం నేనైతే

విహంగమై దూసుకుపోవాలి,
మబ్బుల మాటున దాగిన ఆకసంపై కాలు మోపాలి
ఆచార్యదేవోభవ! సూరీడికి నమస్సులు
సూరీడు తెలిపే
అంతరిక్ష గమనపు వింతలు
పాలపుంతల దారులు, తోకచుక్కల దోవలు
చుక్కలలో‌దాగిన చిక్కుముడులు, చిత్రాలు తెలుసుకొని ముందుకు సాగాలి

పాలపుంతల లెక్కలు , తోకచుక్కల గాలిపటాలు
లెక్కల లోతెందుకులే, పాలపుంతలో‌విహరించి
తోకచుక్కల గాలిపటాలపై సందేశమంపాలి

ఎంతమంది చక్కని చుక్కలు విహరించారో ఈ ఆకసాన,
చుక్కలలో‌దాగిన చిత్రాలు బోలెడు
ఆ చిత్రాలలో నా చెలి గీసిన చిత్రం వెతకాలి
ఆ చిత్రం‌అందుకుని తోకచుక్కపై పయనించి
మబ్బులపై వాలి,
తడి చినుకుల ముద్దులు పంపాలి

ఆ చినుకులలో‌తడిసిన నా చెలి ముందు నిలవాలి
విహంగాలై ఇద్దరమూ జీవన అంతరిక్షయానత్ర సాగించాలి