అతడు తూర్పు ఆమె పడమర

వారు కలిసిన రోజు అద్భుతమే,
అవును అసలు వారు విడిపోయిన రోజేది ?
వారు కలసి జీవించని రోజేది?

సాయంత్రపు వేళ
ఆమెపై ఎర్రని రంగుని చల్లాడు
అది ఆమె బుగ్గపై సిగ్గుగా ప్రకాశించింది
చుక్కల పాన్పును పరచి చల్ల గాలితో సందేశమంపింది
అతనిపై మంచుతెరలు కప్పింది

మౌనం వారి మద్య పాటలు పాడింది
వారి హృదయాల ఊసులలో రాత్రి తెల్లవారింది
అతను మౌనంగా ఎర్రబంతిని ఆమె వైపు విసిరాడు
వారి మధ్య మౌనాన్ని చేధిస్తూ అతని సందేశాన్ని మోసుకెళ్ళింది
ఆ ఎర్రబంతి వెలుగులు విరహపు సెగలతో ఆమెను చేరాయి,
ఆమె కనుల మధ్య నుదిటిపై కాంతిగా నిలిచాయి
ఆమెను చేరిన ఆ విరహపు సెగలు చల్లబడ్డాయి
చల్లని వెలుగుగా వెన్నెల కురిపించాయి

అతను తూరుపు ఆమె పడమర
వారి మధ్య మౌనం కూడా పాటలు పాడుతుంది
మౌనం కూడా రాగమే కదా
అనంత జీవన సంగీతానికి నిశ్శబ్దం కూడా అందమే
రణగొణ ధ్వనులు కూడా వారి యాత్రలో ఆనందభైరవి రాగాలే
వారి ప్రేమ భాషకు అందనిది, లెక్కలకు లొంగనిది

వారి మనసుల దూరం శూన్యం
తనువుల దూరం అనంతం
ఆ దూరాన్ని తగ్గిస్తానని వారిని కలపడానికి కాలం పరిగెడుతూనే ఉంది
ఆ కాలం పరుగులో నేనొక చిన్ని రధచక్రాన్ని
వారి అనంత ప్రేమకు నేను కూడా సాక్షినే