సంద్రం నా హృదయం

విశాల సంద్రంపై చంద్రుడు పరచిన శీతల వెన్నెల, ఉప్పెనగా ఎగసింది
జాబిలి నీ కళ్ళు,
సంద్రం నా హృదయం

సూర్యుడు విసిరిన వేడి సంకెళ్లలో సంద్రం బందీగా మేఘమై నిలిచింది
సూర్యుడు మన విరహం,
సంద్రం నా హృదయం

ధృవపు అంచుల నుంచి వీచిన గాలి మేఘపు సంకెళ్లు తెంచింది
వీచిన గాలి కరుణించిన కాలం ,
సంద్రం (కరిగిన మేఘం) నా హృదయం

నదులన్నీ మోసుకొచ్చిన గాధలు వింటూ సంద్రం పరవశిస్తోంది
నదులు మన ఇద్దరి భావాలు,
సంద్రం నా హృదయం