జడివాన


నిశిరాత్రిలో సంద్రంపై ఆటాడుకునే మబ్బులనెవరో తరిమారు
తల్లి ఒడిని వెతుకుతూ బేలగా పచ్చని తీరంపైకి చేరాయి
శక్తినంతా కోల్పోయి నేల రాలాయి

అక్కున చేర్చుకుని ఆఖరిశ్వాసకు జీవం పోసాయి ఏపైన పంటలు
శక్తి కోల్పోయి నేల రాలి
నిర్జీవమై మబ్బులతో జంట కట్టి నేల చేరాయి

తెల్లవారి కళ్ళు తెరిచింది పక్క చెరువులో కలువ
పంటకు తరలివచ్చిన శ్మశానాన్ని చూసి వెక్కివెక్కి ఏడ్చింది
సూర్యకిరణం తాకకముందే వాడిపోయింది

1 comment:

Padmarpita said...

ప్చ్...మొన్నటి నీలం నీడలు:-(