నిమిత్త మాత్రుడిని నేను (???)

( మరువం ఉషగారు రాసిన కవితకు నా సమాధానం )
ఏమో ఎప్పటికి సమకూరేనో ఆ శాంతియుత సహగమనం
రక్తపుటేరులలో ఈతకొడుతూ అదే విజయమనుకున్న అశోకుని మనసు 
కూడా మారింది, శాంతియుత మార్గాన పయనించింది.
నేడు అలాంటి వాళ్ళు ఎంతో మంది, వారిలో అశోకుడయ్యేవారెంతమంది
అలెక్జాండర్ లా రాలిపోయేవాళ్ళే ఎక్కువ మంది
అలనాడు ఒక్కడిదే విలయతాండవం
నేడు ప్రతి ఒక్కరిదీ విలయతాండవమే,
చేసేది చిన్న తప్పే అనే నిర్లక్ష్యం
నేడు ఇలా టైప్ చేస్తున్న ప్రతీ క్షణమూ నన్ను హెచ్చరిస్తూనే ఉంది,

నేను కూడా ఆ కాలుష్యపు చక్రానికి ఇరుసునేనని
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను,
కానీ నేను చేసే ప్రతీ పని నా అనుమతి లేనిదే జరగదనీ తెలుసు
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

గాంధీలా ప్రభావితం చెయ్యలేను
వివేకానందునిలా వివేకాన్ని వెలిగించలేను
భగత్ సింగ్ లా ప్రభుత్వానికి ఎదురు తిరగలేను
చంద్రబోస్ లా సైన్యాన్ని తయారు చెయ్యలేను
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

మదర్ థెరెసా లా ఆడంబరలాను వదలలేను
రామకృష్ణ పరమహంసలా ఆధ్యాత్మిక దీపాలు వెలిగించలేను
బాబా ఆమ్టేలా సేవలు చెయ్యలేను
శ్రీశ్రీలా రక్తాన్ని మరిగించలేను
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

జీవితంలో కష్టాలు ఎదురైతే దారి మార్చుకుంటాను
అన్యాయం ఎదురైతే న్యాయానికి ముసుగేస్తాను
అధర్మపు నీడలో ధర్మాన్ని దాస్తాను
అసత్యపు తోటలో సత్యానికి సమధి కడతాను
నా సుఖం నాకు ముఖ్యం, ప్రకృతి కష్టంతో పని లేదు
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

స్వర్గానికి వెళ్ళాలనుకునే ప్రతీ ఒక్కరిలో నేనూ ఒకడినే
స్వర్గానికి తీసుకెళ్ళే చావు ఎదురైతే తప్పించుకుపోయే పిరికివాడిని
మార్పు కావాలి, ప్రపంచం మారాలని ఉపన్యాసాలిస్తాను
ఆ మార్పు నాతో మాత్రం మొదలుకానివ్వను
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

గనులను తవ్వి భూకంపాలకు కారణమంటూ నిందించే నేను
ఆ గనులనుండి వచ్చిన లోహపు ఆభరణాలు లేనిదే బయటకు రాను
ఆ గనుల ఖనిజాలతో కట్టిన ఆకాశహర్మ్యాలలో నుండి కాలు బయటకు మోపను
నిమిత్త మాత్రుడిని నేను

ఆ మార్పుని నాతో మొదలుపెట్టగలిగే నాడు
నాలో ధైర్యానికి సంకల్పమనే ఖడ్గాన్ని ఇవ్వగలగిన నాడు
సత్యాన్ని వెలికి తీసి సత్యపు మంటలో నన్ను కాల్చుకున్న వేళ
నేను ఆ జగన్నాధ రధ చక్రపు ఇరుసునవుతా
నిమిత్త మాత్రుడిని కాను నేను

సర్వశక్తి సంపన్నుడను,
ఆ సర్వశక్తులనూ దేహసుఖాల బాటనుండి పక్కకు మల్లిస్తా
ఆ పక్కనే దుమ్ము పట్టిన ఆత్మానందపు బాటపై పయనిస్తా
నన్ను నేను ఆవిష్కరించుకుంటూ
నాతో ఒక సైన్యాన్ని తయారుచేస్తా
నిమిత్త మాత్రుడిని కాను నేను